با تو هستم گر چه با تو نیستم بی تو هستم گر چه بی تو نیستم
روزی اگر غمی رسدت تنگدل مباش رو شکر کن مبادا که از بد بتر شود
تا تو نگاه میکنی کار من آه کردن است ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است
در سینه دلم گم شد تهمت به که بندم غیر از تو درین خانه کسی راه ندارد
پروانه صفت دیده به او دوخته بودم وقتی که خبردار شدم سوخته بودم
هر که عیب دگران پیش تو آوردوشمرد بیگمان عیب تو پیش دگران خواهد برد
غم هجران تو گفتم با شمع آنقدر سوخت که از گفته پشیمانم کرد
سلام
شعر زیبایی بود...مخصوصا آخرش...شاید گاهی باید حرف دل در دل بمونه..
غم هجران تو گفتم با شمع آنقدر سوخت که از گفته پشیمانم کرد